Ένας απροσδιόριστος αριθμός νέων «σκλάβων» των μεγάλων αστικών κέντρων (στην Πάτρα μπορεί να ξεπερνά τους 1500 εργαζόμενους), απασχολείται με τις χειρότερες εργασιακές συνθήκες στον τομέα των “μηχανοκίνητων” διανομών. Πρόκειται για τον κλάδο των λεγόμενων ντελίβερι-μπόι (αλλά και των όλο και περισσοτέρων γκερλς) που οργώνουν καθημερινά με τα δίκυκλα τους δρόμους για να παραδώσουν στον ελάχιστο χρόνο, τρόφιμα, ζεστές πίτσες και σουβλάκια, και κάθε είδους άλλες παραγγελίες, σε πόλεις, όπως η Πάτρα, στις οποίες η κυκλοφοριακή ασφυξία, αλλά και πολλοί άλλοι παράγοντες, δημιουργούν διαρκώς νέες ανάγκες παροχής σχετικών υπηρεσιών. “Είμαστε πολλοί, είμαστε παντού. Είμαστε το νευρικό σύστημα των επισιτιστικών δοσοληψιών στις πόλεις”, λένε οι ίδιοι.
– Τα θερμόμετρα …και οι ντελιβελάδες'”, λέει στο ergasianews ένας ντελίβερι που μίλησε μαζί μας. “Είμαστε οι χιλιάδες που δουλεύουν-με-το-μηχανάκι”. “Είμαστε τα ‘παιδιά με τα παπιά’. Είμαστε οι αόρατοι εργάτες ενός εργοστασίου που απλώνεται κάθε στιγμή σε κάθε σημείο αυτής της πόλης, μ’ ένα απλό τηλεφώνημα, για να εξαφανιστεί πίσω απ’ την εξάτμιση ενός παπιού. Μεταφέρουμε οτιδήποτε μπορεί να κουβαληθεί πάνω σε δυο ρόδες, κι ακόμα πολλά από εκείνα που θα χρειάζονταν τέσσερις. Το γιατί είναι απλό: Το δίκυκλο-φορτηγό συμφέρει τόσο τους εργοδότες, όσο και τους πελάτες. Το εργοστάσιο της άμεσης εξυπηρέτησης απλώνει τον κύκλο εργασιών του σ’ όλο και περισσότερες καθημερινές δραστηριότητες, εργασιακές και καταναλωτικές. Και χιλιάδες ‘παιδιά με παπιά’ είναι διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή να ξεχυθούν στο δρόμο. Τρέχουμε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, από οποιαδήποτε αφετηρία προς οποιονδήποτε προορισμό, τις περισσότερες ώρες του 24ωρου, υπό οποιεσδήποτε καιρικές ή κυκλοφοριακές συνθήκες, με οποιοδήποτε ‘καθήκον’. Μετατρέπουμε τα χιλιόμετρα σε λεπτά ‘πολύτιμου χρόνου’, όλο και περισσότερα χιλιόμετρα σε όλο και λιγότερο χρόνο. Μικραίνουμε τις αποστάσεις προς μεγάλη χαρά του εμπορίου”.
Η πρώτη και τελευταία (στοιχειώδης) μελέτη για τον κλάδο, εκδόθηκε από το ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας) τον Σεπτέμβριο του 2002, ύστερα από τη διαπίστωση της ραγδαίας αύξησης των εργατικών-τροχαίων ατυχημάτων (και των θανάτων) στις ταχυμεταφορές. Ένας στους τέσσερις δικυκλιστές, διανομείς φαγητού, είχαν υποστεί τουλάχιστον ένα ατύχημα στη δουλειά τους (αποτέλεσμα της κακής συντήρησης του δικύκλου, της απουσίας εξοπλισμού, εκπαίδευσης και της εντατικοποίησης), και ένας στους πέντε αντιμετωπίζει μόνιμα προβλήματα σχετικά με το μυοσκελετικό σύστημα, καθώς και σοβαρά κρυολογήματα. Μόνο μία στις τέσσερις επιχειρήσεις παρέχει κράνος και καμία δεν φροντίζει για την εκπαίδευσή τους, ούτε τους παρέχει πλήρη εξοπλισμό ασφαλείας (που υποτίθεται ότι προβλέπει ο νόμος).
Τα αναφερόμενα για τα υπόλοιπα εργασιακά δικαιώματα είναι επίσης δραματικά: Όσοι δεν εργάζονται με τις “νόμιμες” “ευέλικτες” μορφές απασχόλησης (συμβάσεις μερικής απασχόλησης, ωρομίσθιοι κ.λπ. με εξαιρετικά χαμηλές αμοιβές -γύρω στα 350 ευρώ το μήνα- και περιορισμένη ασφαλιστική κάλυψη), κατά κανόνα εντάσσονται υποχρεωτικά στην αθέατη εργασία. Δηλαδή στην αδήλωτη “μαύρη αγορά”, με τις προφανείς συνέπειες στα ατομικά τους δικαιώματα, αλλά και στην ενίσχυση του φαινομένου της εισφοροδιαφυγής και εν γένει της “παραοικονομίας”. Μικρό τμήμα του κλάδου διαθέτει το “προνόμιο” να προσλαμβάνεται με τους όρους των ούτως ή άλλως πενιχρών Συλλογικών Συμβάσεων. Να εργάζεται δηλαδή με 586 ευρώ το μήνα μεικτά, και να “απολαμβάνει” το επίδομα επικίνδυνης εργασίας των 58 ευρώ ή ένα κράνος, ένα μπουφάν και ένα ζευγάρι γάντια.
Όλο και περισσότερα συνοικιακά μαγαζιά “πληρώνουν” τους ντελιβεράδες με …το φιλοδώρημα που εκείνοι θα αποσπάσουν από τους πελάτες. Η εντατικοποίηση της εργασίας που προκαλεί το όλο σύστημα στις υπηρεσίες κούριερ-ντελίβερι είναι ανελέητη. Οι καθημερινοί κίνδυνοι και ως εκ τούτου τα ατυχήματα αυξάνονται, υπό την πίεση της εξασφάλισης ενός στοιχειώδους μεροκάματου.
Σε μια έκθεση πεπραγμένων του ΣΕΠΕ, όπου όλοι οι δείκτες επισημαίνουν την επιδείνωση των συνθηκών αμοιβής και εργασίας στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία για τους ταχυδιανομείς. Εντούτοις, η κατηγορία “Διανομές-Delivery“ “εμπίπτει σε αυτές που παρουσιάζουν τις συχνότερες παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας κυρίως σε θέματα παράνομης και ανασφάλιστης απασχόλησης, μη τήρησης ωραρίων εργασίας και εβδομαδιαίας ανάπαυσης, μη καταβολής υπερωριών κ.λπ. Καθώς, εξαιτίας της επισφαλούς θέσης των εργαζομένων, οι καταγγελίες από μέρους τους είναι σχετικά σπάνιες, οι Επιθεωρητές θα πρέπει αυτοβούλως να ελέγχουν τέτοιες επιχειρήσεις και να επιβάλλουν όλες τις προβλεπόμενες κυρώσεις”.
Στην Πάτρα, ο Σύλλογος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πάτρας «Η ΕΝΩΣΗ» ξεκινά εκστρατεία ενημέρωσης και συλλογικής οργάνωσης των ντελιβεράδων. Όπως μας δήλωσε ο πρόεδρος του συλλόγου κ. Αριστείδης Αργυράκης “Αυτά τα παιδιά, οι συνάδελφοί μας ντελιβεράδες, όπως συνηθίζουμε να τους λέμε, έχουν ανάγκη προστασίας και μάλιστα άμεσης. Η ζωή τους διατρέχει κινδύνους και οι εργοδότες του κλάδου, τους εκμεταλλεύονται μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο. Ο Σύλλογος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πάτρας έχει δεχθεί δεκάδες καταγγελίες και το επόμενο διάστημα αναλαμβάνει δράση. Θα προκαλέσουμε ελέγχους κι αν χρειαστεί θα φτάσουμε το θέμα μέχρι το Ελληνικό Κοινοβούλιο για να συγκροτηθούν μικτά κλιμάκια ελέγχου και να ελεγχθεί μέχρι και το τελευταίο κατάστημα στην Πάτρα. Θα ζητηθεί και η συνδρομή της Οικονομικής Αστυνομίας και αλλοίμονο σε εκείνους που θα βρεθούν να έχουν ανασφάλιστο προσωπικό και χωρίς να εφαρμόζουν τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας. Τις επόμενες ημέρες ανεβάζουμε στο διαδίκτυο το ιστολόγιο του Συλλόγου και εκεί όποιος συνάδελφος ντελίβερι επιθυμεί, θα μπορεί να μας καταγγείλει επώνυμα και ανώνυμα τις συνθήκες εργασίας του. Επίσης μπορούν να με αναζητήσουν και στα γραφεία μας στην οδό Κολοκοτρώνη 20 στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας. Κανένας πλέον δεν πρέπει να είναι μόνος.”
Εμείς απλά υποθέτουμε ότι μετά το συγκεκριμένο άρθρο, κάποιος φιλότιμος επιθεωρητής εργασίας του ΣΕΠΕ θα κινηθεί “αυτοβούλως”. Δεν μπορεί να μην υπάρχει ούτε ένας σ’ ολόκληρο υπουργείο Εργασίας που να μην έχει παραγγείλει μια πίτσα στο σπίτι του!!!
← Προηγούμενο Επόμενο →