ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ – ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΓΣΕΕ ΣΤΗ HUFFINGTON POST
-Κ. Καραγεωργόπουλε, θα ήθελα αρχικά την δική σας εκτίμηση, με βάση την εμπειρία σας, για όσα θα εκτυλιχθούν στο άμεσο μέλλον όσον αφορά τα εργασιακά δικαιώματα μετά την πανδημία. Ήδη οι καταγγελίες των εργαζομένων είναι εκατοντάδες. Τι προβλέπετε εσείς για την επόμενη μέρα; Διαμορφώνεται ένα νέο τοπίο;
Η επόμενη μέρα στην αγορά εργασίας είναι μια δύσκολη ημέρα. Υπάρχουν εργοδοτικοί «θηρευτές» που επιδιώκουν να επωφεληθούν από την κρίση. Αναμένουμε κύμα απολύσεων, εργοδοτικών αυθαιρεσιών μικρών και μεγάλων εργοδοτών, εκτίναξη των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας. Ήδη εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν μείνει χωρίς κοινωνική προστασία και διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο από την καταστροφική πανδημία και τις οικονομικές επιπτώσεις αυτής της κρίσης. Επίσης, η πανδημία και τα περιοριστικά μέτρα έφεραν στο προσκήνιο την τηλεργασία, την απομακρυσμένη και ανέλεγκτη απασχόληση δηλαδή. Αυτό από μόνο του είναι ένα δεδομένο, ένα τεράστιο κεφάλαιο μετασχηματισμού του εργασιακού τοπίου. Εμπεριέχει αρκετά θετικά στοιχεία, εφόσον μια τέτοια εργασία διευκολύνει τη συμφιλίωση της οικογενειακής με την επαγγελματική ζωή, εμπεριέχει όμως και πληθώρα κινδύνων, καθώς αυτού του είδους η εργασία είναι παντελώς αρρύθμιστη και ανέλεγκτη στη χώρα μας. Για παράδειγμα ένας τηλεργαζόμενος, μια τηλεργαζόμενη μπορεί να προσληφθεί για 4ωρη απασχόληση και υπό την πίεση του εργοδότη να απασχολείται για 8,10 ή και παραπάνω ώρες ημερησίως με συνθήκες εντατικοποίησης. Αυτοί οι εργαζόμενοι πως προστατεύονται; Με ποιο τρόπο καταγράφεται και ελέγχεται ο πραγματικός χρόνος απασχόλησης; Πως προστατεύονται τα προσωπικά του δεδομένα όταν κάτω από συνθήκες εξαναγκασμού ο εργοδότης εισέρχεται βίαια στο οικογενειακό περιβάλλον μέσα από την οθόνη του υπολογιστή, απαιτώντας τηλεδιασκέψεις και τηλεελέγχους για την πορεία ενός project από τον/την εργαζόμενο/η; Όλα αυτά είναι ζητήματα που απαιτούν ισχυρό ρυθμιστικό πλαίσιο. Δεν δαιμονολογούμε σε σχέση με τις νέες τεχνολογίες, δεν συμπεριφερόμαστε ως «Λουδίτες». Το αντίθετο. Οι νέες τεχνολογίες είναι εργαλείο που μετασχηματίζει ήδη και τα συνδικάτα και τον τρόπο δράσης και λειτουργίας τους. Απλά ζητάμε κανόνες.
-Ποια είναι η στάση που θα κρατήσει και τα μέτρα που σκοπεύει να λάβει η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος για την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων;
Η ΓΣΕΕ και το οργανωμένο δημοκρατικό συνδικαλιστικό Κίνημα είναι σε εγρήγορση σε όλη την επικράτεια για την αντιμετώπιση των εργοδοτικών και καταναλωτικών αυθαιρεσιών. Επίσης τα Ελληνικά συνδικάτα βρίσκονται ήδη σε διαδικασία προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Πριν από 1,5 χρόνο άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση στο εσωτερικό μας για τον εκσυγχρονισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, για την χρήση σύγχρονων εργαλείων στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας. Ακόμα και για το recruiting νέων μελών που πρέπει να αλλάξει, να ξεφύγει αν θέλουμε να προσελκύσουμε ανθρώπους που εργάζονται εκτός παραδοσιακών χώρων εργασίας σε ψηφιακές πλατφόρμες. Αυτή η συζήτηση διεκόπη εξαιτίας των γνωστών βίαιων γεγονότων που εμπόδιζαν την ανάδειξη διοίκησης στη ΓΣΕΕ για ένα περίπου χρόνο. Ευτυχώς τον περασμένο Φεβρουάριο ξεπεράστηκαν τα όποια προβλήματα και συνεχίζουμε την προσπάθεια μετασχηματισμού των συνδικάτων. Όμως θα πρέπει να είναι σε όλους κατανοητό ότι προάσπιση εργασιακών δικαιωμάτων δίχως συλλογικοποίηση των εργαζομένων, δίχως αύξηση της συνδικαλιστικής πυκνότητας και της σφαίρας επιρροής και παρέμβασης των συνδικάτων, είναι υπόθεση τελειωμένη. Γι΄ αυτό το λόγο τα συνδικάτα θα πρέπει να ξεπεράσουν τις όποιες αγκυλώσεις, ενδεχόμενη γραφειοκρατία και να βγουν έξω στον κόσμο της μισθωτής εργασίας με ένα σύγχρονο, ριζοσπαστικό, πλην όμως ρεαλιστικό, διεκδικητικό πλαίσιο.
Οι οργανώσεις των εργαζομένων πρέπει να είναι καλύτερα προετοιμασμένες και πιο δραστήριες όσον αφορά την προώθηση ορθών πρακτικών, την πρόβλεψη της ψηφιακής αλλαγής και τη διασφάλιση ότι κανείς δεν θα μείνει πίσω στη μετάβαση. Μέχρι και το 14% των ευρωπαϊκών θέσεων εργασίας κινδυνεύουν να αυτοματοποιηθούν. Σε αυτό το μεταβαλλόμενο ψηφιακό κλίμα, τα συνδικάτα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να ενισχύσουν τα συστήματα υποστήριξης για τα μέλη τους. Πρέπει επίσης να ανταποκριθούν ενεργά στις εξελίξεις όπως οι αλλαγές στον χρόνο εργασίας, η αύξηση του αριθμού των μετακινούμενων εργαζομένων, η αύξηση της εποπτείας των εργαζομένων και τα αυξημένα ζητήματα προστασίας δεδομένων. Είναι ένα στοίχημα που πρέπει να το κερδίσουμε, αν θέλουμε να υπάρχουμε ως συλλογικές οντότητες εκπροσώπησης εργατικών συμφερόντων και στο μέλλον.
Η πρόκληση, επομένως, για το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα είναι να επινοήσει νέες στρατηγικές, που θα το αναδείξουν ως συλλογικό υποκείμενο ενός ριζοσπαστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Η πρόκληση αυτή είναι ιδιαίτερα επίκαιρη στις μέρες μας. Σε μια εποχή που οι αλλαγές στην τεχνολογία είναι θεαματικές, και ειδικότερα στον τομέα της τεχνολογίας των επικοινωνιών, η αντιμετώπιση κατά μέτωπο της αλήθειας και η γνώση της ιστορίας είναι όπλα για την εξέλιξη. Και το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει, και το κάνει ήδη, να προβεί στην ειλικρινή του αυτοκριτική. Το πολιτικό ερώτημα που πλανάται είναι, στο πλαίσιο μιας τέτοιας εποχής, με ποιον τρόπο οι
συνδικαλιστικές οργανώσεις θα μπορέσουν να μετασχηματίσουν τον κίνδυνο πολιτικής οκνηρίας και εφησυχασμού σε συσπείρωση και ενεργητική συμμετοχή μέσα σε μια κοινωνία των πολιτών με γρήγορα συλλογικά αντανακλαστικά και αλληλέγγυα δράση; Η συλλογική δράση είναι όπλο και δύναμη γι’αυτό φοβίζει τη δύναμη του κεφαλαίου, που φάνηκε πόσο ευκαιριακή είναι μέσα στην κρίση της πανδημίας.
-Κατά γενική ομολογία, η θέση της Ελλάδας όσον αφορά την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων -και πριν την πανδημία- δεν ήταν η καλύτερη. Έχετε κάποια στοιχεία στην διάθεσή σας σχετικά με αυτό; Γνωρίζετε αν η ΓΣΕΕ έχει ήδη στα χέρια της κάποιες καταγγελίες που έγιναν μετά το ξέσπασμα του κορονοϊού; Αν ναι, τι αφορούσαν;
Οι άνθρωποι που βίωσαν την οικονομική κρίση στο ελληνικό έδαφος, είναι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι. Επί 10 χρόνια «πλήρωσαν» και «πληρώνουν» πολύ σκληρά τις μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας, που μας βύθισαν στην οικονομική ύφεση και την ανθρωπιστική κρίση μέσα από την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση του πληθυσμού. Την προηγούμενη περίοδο κατακρημνίστηκαν εργατικά δικαιώματα και συλλογικό δίκαιο. Το κράτος έγινε ο απόλυτος (απορ)ρυθμιστής της αγοράς εργασίας, με την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας να εμποδίζεται να λειτουργήσει ως συλλογικό ρυθμιστικό εργαλείο των χαμηλά αμειβόμενων εργαζομένων, αφού δια νόμου εμποδίζεται η όποια διαπραγμάτευση και συμφωνία οικονομικού περιεχομένου. Καμία από τις προηγούμενες Κυβερνήσεις, ούτε βεβαίως και η παρούσα, δεν τόλμησε να απελευθερώσει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και να επιτρέψει στους κοινωνικούς εταίρους να διαπραγματευτούν και να υπογράψουν οτιδήποτε συμφωνηθεί. Πρόκειται για τον απόλυτο κρατισμό, στο όνομα μιας αγοράς υποτίθεται «ελεύθερης».
Αυτή την περίοδο η ΓΣΕΕ έχει συγκροτήσει μια Ομάδα Πληροφόρησης και Υποστήριξης Εργαζόμενων την γνωστή ως ομάδα ΑΝΤΙ-COVID-19, η οποία υποστηρίζει μια πλατφόρμα που είναι σε πλήρη λειτουργία, απαντώντας με κάθε πρόσφορο τρόπο στα ερωτήματα των εργαζομένων. Εκεί υποδεχόμαστε πληθώρα καταγγελιών και πραγματικά κάθε φορά μας εκπλήσσει η εργοδοτική ευρηματικότητα στην αυθαιρεσία και την παραβατικότητα. Δεκάδες οι καταγγελίες για εργοδότες που υποχρεώνουν εργαζόμενους να απασχοληθούν ενώ βρίσκονται σε αναστολή και έχουν λάβει τα 800€, καταγγελίες για εργοδότες που δεν χορηγούν τις άδειες ειδικού σκοπού, που εξωθούν σε παραιτήσεις εργαζόμενους, που μετατρέπουν συμβάσεις πλήρους απασχόλησης σε μερικής ή εκ περιτροπής, που απασχολούν εξοντωτικά ωράρια τους εργαζόμενους με εργασία υποδηλωμένη, που παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή και τα προσωπικά δεδομένα του προσωπικού τους, που τους ζητούν να βάλουν στο «μαύρο» ταμείο του εργοδότη την κρατική ενίσχυση των 800€ και πλήθος άλλων αυθαιρεσιών.
-Στην πράξη ποια είναι τα δικαιώματα που κινδυνεύει να χάσει ο εργαζόμενος με τις νέες συνθήκες; Για παράδειγμα, από 14.03.2020 ΠΝΠ προβλέπεται η δυνατότητα παροχής υπερωριακής εργασίας πέραν των νόμιμων ορίων χωρίς προηγούμενη άδεια του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων καθώς και η δυνατότητα λειτουργίας συγκεκριμένων επιχειρήσεων και την Κυριακή. Με την ΠΝΠ της 11.3.2020 η τηλεργασία επιλέχθηκε ως ένα από τα μέτρα αντιμετώπισης και περιορισμού της διάδοσης του COVID-19. Τι συνεπάγονται όλα αυτά;
Η ανεξέλεγκτη και εν τέλει αδήλωτη υπερωριακή απασχόληση αναδεικνύεται στο μεγάλο δυνάστη των συναδέλφων μας που εξακολουθούν να εργάζονται την περίοδο των περιοριστικών μέτρων. Εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε σούπερ μάρκετ, κούριερ, ντελίβερι, φούρνους, μανάβικα, άνδρες και γυναίκες τεχνικοί τηλεπικοινωνιών και ΙΤ, τηλεφωνικών κέντρων, εταιρειών logistic, κ.λ.π μας καταγγέλλουν ότι απασχολούνται εξαντλητικά και απλήρωτα ωράρια. Μεγάλο μέρος των εργοδοτών δεν δηλώνουν και δεν πληρώνουν την υπερεργασία και την υπερωρία, τα κομμένα ρεπό, τις αλλαγές βαρδιών, τη νυχτερινή απασχόληση ή την απασχόληση καθ ημέρα Κυριακή ή αργία. Πραγματική ζούγκλα με ένα Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας ανήμπορο, υποστελεχωμένο και ίσως «ευνουχισμένο», ανάπηρο και ανίκανο να ανταποκριθεί στο μέγεθος της εργοδοτικής παραβατικότητας της περιόδου. Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η αδικαιολόγητη καθυστέρηση, σε βαθμό άρνησης, του Υπ. Εργασίας να επεκτείνει συλλογικές ρυθμίσεις που έχουν λήξει ή πρόκειται να λήξουν, ώστε να μην αρθεί το προστατευτικό πλαίσιο που καλύπτει σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, αντιλαμβάνεστε ότι μετά την 4η Μαΐου που αναμένεται να επαναλειτουργήσουν οι επιχειρήσεις, θα γίνει κανονικό «πάρτι» σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων.
– Πόσο πιθανό θεωρείτε κάποιες από τις έκτακτες ρυθμίσεις που ελήφθησαν λόγω της πανδημίας να διατηρηθούν και μετά το πέρας της κατάστασης αυτής;
Πολύ φοβάμαι ότι κάποιες ρυθμίσεις, για να μην πω όλες, θα επιχειρηθεί να μείνουν για πάντα. Το είδαμε και την περίοδο των μνημονίων. Εισήχθησαν δυσμενείς διατάξεις για τους εργαζόμενους, στο πλαίσιο σκληρών προγραμμάτων αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης και στην πορεία σχεδόν τίποτε δεν αποσύρθηκε. Οι περισσότερες εκ των αντεργατικών διατάξεων παραμένουν και αξιοποιούνται στο έπακρο από την εργοδοσία. Έτσι και τώρα, μέρα με την μέρα διαπιστώνουμε ότι κάποια μέτρα δεν έχουν καμία απολύτως χρησιμότητα και ουδεμία σχέση έχουν με λειτουργούσες αυτή την περίοδο επιχειρήσεις. Απλά προετοιμάζεται μεθοδικά το έδαφος για μετά την πανδημία περίοδο. Εμείς θα είμαστε εκεί παρόντες να αντιπαλέψουμε ως συνδικάτα και εκλεγμένοι συνδικαλιστές ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
-Πώς ο εργαζόμενος μπορεί να θωρακιστεί απέναντι σε όλη την ανασφάλεια που δημιουργείται και πώς τελικά να δράσει;
Η συλλογικοποίηση και η αλληλεγγύη είναι το ισχυρό όπλο και αντίδοτο των εργαζομένων απέναντι στις επιπτώσεις της κρίσης και σε κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία. Αυτά τα δύο αποτελούν τη ζωτική δύναμη των συνδικαλιστικών οργανώσεων και των εργαζομένων, σε όλη την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος και κυρίως σήμερα. Καλώ λοιπόν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, κυρίως τις νέες και τους νέους, να ενταχθούν μαζικά στις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις, να συμμετέχουν στις συλλογικές διαδικασίες και στα όργανα λήψης αποφάσεων. Να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Μόνο έτσι θα θωρακιστούν απέναντι στο ανασφαλές εργασιακό τοπίο που δημιουργείται. Κανένας μόνος απέναντι στα προβλήματα και την κρίση.
-Σε περιόδους καραντίνας και γενικά κοινωνικής αποστασιοποίησης είναι το ίδιο εύκολο όμως για τον εργαζόμενο να συνδικαλιστεί και να διεκδικήσει τα αυτονόητα;
Πιστέψτε με, αυτή την περίοδο διαπιστώνουμε μια έκρηξη εγγραφών νέων μελών στα συνδικάτα. Όσα συνδικάτα έχουμε προσαρμόσει τα καταστατικά και έχουμε παρουσία μέσα από ιστοσελίδες στο διαδίκτυο και ειδικότερα στα social media, γινόμαστε αποδέκτες εκατοντάδων αιτημάτων ένταξης στους κόλπους μας από μεμονωμένους εργαζόμενους. Τυγχάνει, πέραν της εκλογής μου στη διοίκηση της ΓΣΕΕ, να έχω ενεργό συμμετοχή ως πρόεδρος του ΔΣ και σε ένα από τα μεγαλύτερα πρωτοβάθμια σωματεία της χώρας, το Σύλλογο Ιδιωτικών Υπαλλήλων «Η ΕΝΩΣΗ». Πρόκειται για ένα σωματείο που αυτή τη στιγμή αριθμεί 6500 περίπου ενεργά μέλη, 36 Παραρτήματα σε μεγάλες πόλεις και μετρά πάνω από 127 χρόνια από την ίδρυση του. Τα τελευταία χρόνια «Η ΕΝΩΣΗ» τροποποίησε το καταστατικό της και μπήκε δυναμικά στην ψηφιακή εποχή. Την περίοδο μόνο της κρίσης του κορονοϊού δεχθήκαμε 723 νέες ηλεκτρονικές αιτήσεις εγγραφής σε μόλις 40 ημέρες. Και όλοι μας βρήκαν μέσα από το διαδίκτυο, αναζητώντας θέματα εργασιακού ενδιαφέροντος. Οι εργαζόμενοι το μόνο που ζητούν από τα συνδικάτα είναι να υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης και εχεμύθειας. Να ξέρουν ότι δεν θα τους κοροϊδέψεις, ότι θα ασχοληθείς με το πρόβλημά τους και ότι δεν θα υπάρξει «διαρροή» της επαφής τους στην εργοδοσία. Αν αυτά τηρούνται, τότε στόμα με το στόμα, post με το post στο διαδίκτυο, οι εργαζόμενοι σε βρίσκουν και εντάσσονται ανεπιφύλακτα στο σωματείο.
-Yπάρχουν προβλέψεις για ειδικούς ελέγχους που πρέπει να γίνουν όσον αφορά την ασφάλεια και την υγιεινή στην δουλειά όταν η πλειονότητα των υπαλλήλων θα επιστρέψει στους χώρους εργασίας;
Εν μέσω διεθνούς συναγερμού για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού αποκαλύφθηκαν περίτρανα τα κενά στα μέτρα υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων όπου και εάν απασχολούνται, στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, στην ξηρά, στον αέρα ή στη θάλασσα. Σε συνδυασμό με την έμπρακτη ανάδειξη της σημασίας και του ρόλου του δημόσιου συστήματος υγείας είναι πλέον προφανές ότι η προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων συνδέεται με την προστασία του κοινωνικού συνόλου και του γενικού συμφέροντος, δεν είναι αυτονόητη και οφείλει να περιφρουρείται έγκαιρα και να ελέγχεται αυστηρά από το Κράτος. Δυστυχώς παραμένουμε η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση δίχως Φορέα Εκτίμησης και Ασφάλισης Επαγγελματικών Ασθενειών και Εργατικών Ατυχημάτων. Σήμερα, υπό την απειλή του κορονοϊού είναι καθοριστική, όσο ποτέ άλλοτε για να σωθούν ζωές. Είναι μία τελευταία ευκαιρία για τη δημιουργία της απαραίτητης κουλτούρας και την εφαρμογή των αντίστοιχων κρίσιμων μέτρων και πρακτικών, που δεν πρέπει να χαθεί.
Εμείς ως συνδικάτα θα εντατικοποιήσουμε την παρέμβαση και τη δράση μας ώστε να εξασφαλισθούν οι μέγιστες δυνατές συνθήκες πρόληψης και ασφάλειας στην εργασία γιατί η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη και υπεράνω των κερδών. Η Υγεία και Ασφάλεια στους χώρους Εργασίας είναι για όλους μας αδιαπραγμάτευτη.
-Την Τετάρτη ο Αντιπρόεδρος του ΕΚ, Δημήτρης Παπαδημούλης, παρουσιάζοντας τις θέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενόψει της συνόδου κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου μίλησε ανοιχτά για την ανάγκη συγκρότησης ενός νέου Εργατικού Δικαίου που θα καλύπτει τις αμοιβές, το ασφαλιστικό και φυσικά, την υγεία των εργαζομένων με τις νέες συνθήκες. Συντάσσεστε με την θέση αυτή;
Είναι γεγονός ότι είναι επικίνδυνο όπλο η εργασιακή ευελιξία στα χέρια των επιτήδειων εργοδοτών και κερδοσκόπων. Αυτό είναι κάτι που σίγουρα πρέπει να αλλάξει σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο. Το επόμενο χρονικό διάστημα θα πρέπει με σοβαρότητα και πραγματισμό να αντιμετωπίσουμε τη νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί. Μπροστά μας έχουμε τα μεγάλα ζητήματα του μοντέλου ανάπτυξης της δικής μας χώρας, το οποίο για δεύτερη φορά μας δείχνει τα όρια του και την ανάγκη παραγωγικού μετασχηματισμού του. Την στήριξη του εισοδήματος των εργαζομένων και των ανέργων και των οικογενειών τους, όπως και όλων των νοικοκυριών για να αποτραπεί μια μεγάλη ύφεση. Την στήριξη της απασχόλησης με την αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων και της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για την στήριξη των επιχειρήσεων και των θέσεων εργασίας όπως και για και την περαιτέρω ποσοτική επέκταση των προγραμμάτων απασχόλησης. Την ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής και του συστήματος δημόσιας υγείας. Υπάρχουν πολύ σοβαρά ζητήματα τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με ομοψυχία και ομοθυμία σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο. Υπάρχουν πάντως ζητήματα τα οποία θα μπορούσαν από κοινού να υποστηριχθούν, όπως π.χ η πρόταση που υποστηρίζει η ΓΣΕΕ και η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων για την αναγκαιότητα εξασφάλισης ρευστότητας προκειμένου μεταξύ άλλων να χρηματοδοτηθούν βραχυπρόθεσμα η αμοιβή της εργασίας, και οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, να υποστηριχθεί το εισόδημα όλων των εργαζομένων που χάνουν τη δουλειά τους, να προστατευτούν οι εργαζόμενοι σε άτυπες μορφές απασχόλησης και να καλυφθούν οι σημαντικές δαπάνες δημόσιας υγείας. Από την άποψη αυτή, πρέπει να στηρίξουν ενεργά στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, πρωτοβουλίες που εξετάζουν τη δυνατότητα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αγοράζει απευθείας κρατικά ομόλογα καθώς και την επιλογή μέσων κοινής χρηματοδότησης(πχ έκδοση κορονοομολόγου). Επίσης η Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα να αγοράζει από τη δευτερογενή αγορά αμέσως συμφωνημένες εκδόσεις ομολόγων (για την υγειονομική κρίση αλλά και για την επανεκκίνηση των οικονομιών).
-Νομίζω ότι ακόμα ένα σημαντικό θέμα που προκύπτει, δεδομένων των συνθηκών, είναι και οι εργαζόμενοι που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι γυναίκες που κυοφορούν. Κινδυνεύουν κατά την γνώμη σας περισσότερο όσοι ανήκουν στις μερίδες αυτές του πληθυσμού;
Φυσικά και κινδυνεύουν και είναι εκτεθειμένοι συνάδελφοι και συναδέλφισσες που ανήκουν σε αυτές τις ευπαθείς ομάδες, πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο αυτή την περίοδο. Καθώς οι κατηγορίες αυτές πρέπει να προφυλάσσονται στο σπίτι, πρέπει να καταβληθεί η μέγιστη δυνατή προσπάθεια για την άμεση ενεργοποίηση μηχανισμών συντονισμού και υποστήριξης αυτών των εργαζομένων. Οι άνθρωποι αυτοί χρήζουν αυξημένης και, κατά το δυνατόν, εξατομικευμένης προστασίας, ιδίως όταν δεν υπάρχει υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον. Ενώ προβλέπονται άδειες και διευκολύνσεις για εργαζομένους που ανήκουν σε καθορισμένες ευπαθείς ομάδες, υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που δεν καλύπτονται, ενώ δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προβλέψεις για όσους έχουν να φροντίσουν κατ’ οίκον άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, που αδυνατούν να αυτοεξυπηρετηθούν ή ανήκουν σε ομάδες αυξημένου κινδύνου. Επίσης δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προβλέψεις για εργαζόμενες εγκυμονούσες ή καρνινοπαθείς που απασχολούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (π.χ. συμβασιούχες με συμβάσεις μίσθωσης έργου στην καθαριότητα σχολικών κτιρίων), με αποτέλεσμα να εξακολουθούν να απασχολούνται σε εργασίες με αυξημένο ιικό φορτίο και κίνδυνο για την ίδια τους τη ζωή, επειδή δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη απαλλαγής από τα καθήκοντά τους.
← Προηγούμενο Επόμενο →